مشقِ مُدارا

شب آرزو می­‌کنم و روز فراموش

و مثل دیروز­ها و همیشه

بلاتکلیفانه

روز و شب می­‌کنم

بیانیه صادر می­‌کنم

شعار می­‌دهم و به فرسودگی خواب­های مغشوش دامن می­‌زنم

هر چه باشد ما از نسل شب­‌بیدارانیم

که با وساطت قرص­‌ها به خواب می­‌رویم

و در تبانی مدام کابوس‌­ها

ته مانده­‌های شب را می­‌مکیم

و آن­گاه با سوتِ روح­‌خراش برپای اجباری

با دست زمخت وحشت

از خواب سنگین جهالت بیدار می­‌شویم.

زهرا محمودی

جای خالی‌ات را با کلمات پر می‌کنم